Najważniejsze cytaty

Albowiem od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty – wiekuista Jego potęga oraz bóstwo – stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła, tak że nie mogą się [oni] wymówić od winy

Rz 1, 20

Obrzezanie posiada wprawdzie wartość, jeżeli zachowujesz Prawo. Jeżeli jednak przekraczasz Prawo, będąc obrzezanym, stajesz się takim, jak nieobrzezany.

Rz 2, 25

Wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej

Rz 3, 23

A dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie, które jest w Chrystusie Jezusie

Rz 3, 24

Jeżeli bowiem Abraham został usprawiedliwiony dzięki uczynkom ma powód do chlubienia się, ale nie przed Bogiem.

Rz 4, 2

Albowiem nie od wypełniania Prawa została uzależniona obietnica dana Abrahamowi i jego potomstwu, że będzie dziedzicem świata, ale od sprawiedliwości uzyskanej przez wiarę.

Rz 4, 13

On to wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów, zgodnie z tym, co było powiedziane: Takie będzie twoje potomstwo.

Rz 4, 18

A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany.

Rz 5, 5

Nawet za człowieka sprawiedliwego podejmuje się ktoś umrzeć tylko z największą trudnością. Chociaż może jeszcze za człowieka życzliwego odważyłby się ktoś ponieść śmierć.

Rz 5, 7

Dlatego też, jak przez jednego człowieka grzech wszedł do świata, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli...

Rz 5, 12

Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi.

Rz 5, 19

Natomiast Prawo wkroczyło po to, by przestępstwo jeszcze bardziej się wzmogło. Gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska.

Rz 5, 20

To wiedzcie, że dla zniszczenia ciała grzesznego dawny nasz człowiek został z Nim współukrzyżowany po to, byśmy już dłużej nie byli w niewoli grzechu.

Rz 6, 6

Bo to, że umarł, umarł dla grzechu tylko raz, a że żyje, żyje dla Boga.

Rz 6, 10

Nie rozumiem bowiem tego, co czynię, bo nie czynię tego co, chcę, ale to, czego nienawidzę – to właśnie czynię.

Rz 7, 15

A zatem już nie ja to czynię, ale mieszkający we mnie grzech.

Rz 7, 17

Nieszczęsny ja, człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała co wiedzie ku tej śmierci.

Rz 7, 24

Ci bowiem, którzy żyją według ciała, dążą do tego, czego chce ciało; ci zaś, którzy żyją według Ducha – do tego, czego chce Duch.

Rz 8, 5

Skoro zaś Chrystus w was mieszka, ciało wprawdzie podlega śmierci ze względu na skutki grzechu, duch jednak ma życie na skutek usprawiedliwienia.

Rz 8, 10

Jesteśmy więc, bracia, dłużnikami, ale nie ciała byśmy żyć mieli według ciała.

Rz 8, 12

Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi.

Rz 8, 14

Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście Ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać Abba Ojcze.

Rz 8, 15

Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi.

Rz 8, 16

Jeżeli zaś dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa; skoro wspólnie z Nim cierpimy, to po to, by wspólnie mieć udział w chwale.

Rz 8, 17

Sądzę bowiem, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwała, która ma się w nas objawić.

Rz 8, 18

Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia.

Rz 8, 22

Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami.

Rz 8, 26

Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według Jego zamysłu.

Rz 8, 28

Tych zaś, których przeznaczył tych też powołał, a których powołał – tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił – tych też obdarzył chwałą.

Rz 8, 30

Cóż więc na to powiemy? Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?

Rz 8, 31

On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby także wraz z Nim wszystkiego nie darować?

Rz 8, 32

Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy śmierć?

Rz 8, 35

I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce

Rz 8, 38

ani co jest wysoko, ani co głęboko, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

Rz 8, 39

Czyż garncarz nie ma mocy nad gliną i nie może z tej samej zaprawy zrobić jednego naczynia na użytek zaszczytny, drugiego zaś – na niezaszczytny?

Rz 9, 21

Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawieniem.

Rz 10, 9

Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do sprawiedliwości, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia.

Rz 10, 10

Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają.

Rz 10, 12

Pytam więc: Czyż Bóg odrzucił lud swój? Żadną miarą! I ja przecież jestem Izraelitą, potomkiem Abrahama, z pokolenia Beniamina.

Rz 11, 1

Bo dary łaski i wezwanie Boże są nieodwołalne.

Rz 11, 29

O głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga! Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi!

Rz 11, 33

Albowiem z Niego i przez Niego, i dla Niego jest wszystko. Jemu chwała na wieki! Amen.

Rz 11, 36

A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu miłą, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej.

Rz 12, 1

Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu miłe i co doskonałe.

Rz 12, 2

Miłość niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do złego, podążajcie za drugim.

Rz 12, 9

Błogosławcie tych, którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie złorzeczcie.

Rz 12, 14

Bądźcie między sobą jednomyślni. Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to, co pokorne. Nie uważajcie sami siebie za mądrych.

Rz 12, 16

Nikomu złem za zło nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wszystkim ludziom.

Rz 12, 17

Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj.

Rz 12, 21

Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością. Kto bowiem miłuje drugiego, wypełnił Prawo.

Rz 13, 8

Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa.

Rz 13, 10

A zwłaszcza rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas niż wtedy, gdyśmy uwierzyli.

Rz 13, 11

Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroje światła.

Rz 13, 12

Nikt z nas nie żyje dla siebie i nie umiera dla siebie.

Rz 14, 7

Jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana.

Rz 14, 8

Bo królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym.

Rz 14, 17

Jeżeli więc mogę się chlubić, to tylko w Chrystusie Jezusie z powodu tego, co odnosi się do Boga.

Rz 15, 17

Myślę o tym, co każdy z was mówi: „Ja jestem od Pawła, a ja od Apollosa; ja jestem Kefasa, a ja Chrystusa”!

1 Kor 1, 12

Czyż Chrystus jest podzielony? Czyż Paweł został za was ukrzyżowany? Czyż w imię Pawła zostaliście ochrzczeni?

1 Kor 1, 13

Nauka bowiem krzyża głupstwem jest dla tych, co idą na zatracenie, mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępujemy zbawienia.

1 Kor 1, 18

Tak więc, gdy Żydzi żądają znaków, a Grecy szukają mądrości

1 Kor 1, 22

my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan

1 Kor 1, 23

dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i pogan – Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą.

1 Kor 1, 24

Przeto przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu! Według oceny ludzkiej niewielu tam mędrców, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych.

1 Kor 1, 26

Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców, wybrał, co niemocne, aby mocnych poniżyć.

1 Kor 1, 27

Postanowiłem bowiem, będąc wśród was, nie znać niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego.

1 Kor 2, 2

A ja nie mogłem bracia, przemawiać do was jako do ludzi duchowych, lecz jako do cielesnych, jako do niemowląt w Chrystusie.

1 Kor 3, 1

Ja siałem, Apollos podlewał, lecz Bóg dał wzrost.

1 Kor 3, 6

Czyż nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was?

1 Kor 3, 16

Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.

1 Kor 3, 17

Mądrość bowiem tego świata jest głupstwem u Boga. Zresztą jest napisane: „On udaremnia zamysły przebiegłych”.

1 Kor 3, 19

Sumienie nie wyrzuca mi wprawdzie niczego, ale to mnie jeszcze nie usprawiedliwia. Pan jest moim sędzią.

1 Kor 4, 4

Proszę was przeto, bądźcie naśladowcami moimi!

1 Kor 4, 16

Wcale nie macie się czym szczycić! Czyż nie wiecie, że odrobina kwasu całe ciasto zakwasza?

1 Kor 5, 6

Czyż nie wiecie, że będziemy sądzili także aniołów? O ileż przeto więcej sprawy doczesne!

1 Kor 6, 3

Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwiąźli, ani mężczyźni współżyjący ze sobą,

1 Kor 6, 9

Wszystko mi wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść. Wszystko mi wolno, ale ja niczemu nie oddam się w niewolę.

1 Kor 6, 12

Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest przybytkiem Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga i że już nie należycie do samych siebie?

1 Kor 6, 19

Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w swoim ciele!

1 Kor 6, 20

Lecz jeśliby nie potrafili zapanować nad sobą, niech wstępują w związki małżeńskie. Lepiej jest bowiem żyć w małżeństwie, niż płonąć.

1 Kor 7, 9

Uświęca się bowiem mąż niewierzący dzięki swej żonie, podobnie jak uświęca się niewierząca żona przez „brata”. W przeciwnym wypadku dzieci wasze byłyby nieczyste, teraz zaś są święte.

1 Kor 7, 14

Zresztą niech każdy postępuje tak, jak mu Pan wyznaczył, zgodnie z tym, do czego Bóg go powołał. Ja tak właśnie nauczam we wszystkich Kościołach.

1 Kor 7, 17

Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. Nie bądźcie więc niewolnikami ludzi.

1 Kor 7, 23

Jesteś związany z żoną? Nie usiłuj odłączyć się od niej! Jesteś wolny? Nie szukaj żony!

1 Kor 7, 27

Mówię wam, bracia, czas jest krótki. Trzeba więc, aby ci, którzy mają żony tak żyli, jakby byli nieżonaci.

1 Kor 7, 29

ci, którzy używają tego świata, tak jakby z niego nie korzystali. Przemija bowiem postać tego świata.

1 Kor 7, 31

Nie jest dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię. Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi bowiem, gdybym nie głosił Ewangelii!

1 Kor 9, 16

Tak więc nie zależąc od nikogo, stałem się niewolnikiem wszystkich, aby tym liczniejsi byli ci, których pozyskam.

1 Kor 9, 19

Czyż nie wiecie, że gdy zawodnicy biegną na stadionie, wszyscy wprawdzie biegną, lecz jeden tylko otrzymuje nagrodę? Przeto tak biegnijcie, abyście ją otrzymali.

1 Kor 9, 24

Niech przeto ten, komu się zdaje, że stoi, baczy, aby nie upadł.

1 Kor 10, 12

Wszystko wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść. Wszystko wolno, ale nie wszystko buduje.

1 Kor 10, 23

Niech nikt nie szuka własnego dobra, lecz dobra bliźniego.

1 Kor 10, 24

Przeto czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie.

1 Kor 10, 31

Bądźcie naśladowcami moimi tak jak ja jestem naśladowcą Chrystusa.

1 Kor 11, 1

Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb

1 Kor 11, 23

i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: „To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę!”.

1 Kor 11, 24

Podobnie skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: „Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę”.

1 Kor 11, 25

Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich śmierć Pana głosicie aż przyjdzie.

1 Kor 11, 26

Otóż zapewniam was, że nikt, pozostając pod natchnieniem Ducha Bożego, nie może mówić: „Niech Jezus będzie przeklęty”. Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego „Panem jest Jezus”.

1 Kor 12, 3

Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch.

1 Kor 12, 4

Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem.

1 Kor 12, 12

Tak więc, gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie inne członki; podobnie gdy jednemu członkowi okazywane jest poszanowanie, współradują się wszystkie członki.

1 Kor 12, 26

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca.

1 Kor 13, 1

Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecinne.

1 Kor 13, 11

Tak więc trwają wiara, nadzieja i miłość – te trzy: największa z nich jednak jest miłość.

1 Kor 13, 13

Przekazałem wam na początku to, co, przejąłem: że Chrystus umarł – zgodnie z Pismem – za nasze grzechy.

1 Kor 15, 3

W końcu, już po wszystkim, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi.

1 Kor 15, 8

Jestem bowiem najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien zwać się apostołem, bo prześladowałem Kościół Boży.

1 Kor 15,9

Jeżeli zatem głosi się, że Chrystus zmartwychwstał, to dlaczego twierdzą niektórzy spośród was, że nie ma zmartwychwstania?

1 Kor 15, 12

Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania.

1 Kor 15, 19

Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwociny spośród tych, co pomarli.

1 Kor 15, 20

Trzeba bowiem ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy.

1 Kor 15, 25

Jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć.

1 Kor 15, 26

Trzeba, ażeby to, co zniszczalne, przyodziało się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, aby się przyodziało w nieśmiertelność.

1 Kor 15, 53

Pozdrawiają was Kościoły Azji. Pozdrawiają was serdecznie w Panu Akwila i Pryscylla razem ze zbierającym się w ich domu Kościołem.

1 Kor 16, 19

Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy.

2 Kor 1, 3

Ten, który nas pociesza w każdym naszym ucisku, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakimkolwiek ucisku, tą pociechą, której doznajemy od Boga.

2 Kor 1, 4

Bóg mi świadkiem, że w tym, co do was mówię nie ma równocześnie „tak” i „nie”.

2 Kor 1, 18

Jesteśmy bowiem miłą Bogu wonnością Chrystusa zarówno dla tych, którzy dostępują zbawienia, jak i dla tych, którzy idą na zatracenie.

2 Kor 2, 15

On też sprawił, że mogliśmy stać się sługami Nowego Przymierza, przymierza nie litery, lecz Ducha; litera bowiem zabija, Duch zaś ożywia.

2 Kor 3, 6

Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas.

2 Kor 4, 7

Dlatego to nie poddajemy się zwątpieniu, chociaż bowiem niszczeje nasz człowiek zewnętrzny, to jednak ten, który jest wewnątrz odnawia się z dnia na dzień.

2 Kor 4, 16

Niewielkie bowiem utrapienia nasze obecnego czasu gotują bezmiar chwały przyszłego wieku.

2 Kor 4, 17

Wiemy bowiem, że kiedy nawet zniszczeje nasz przybytek doczesnego zamieszkania, będziemy mieli mieszkanie od Boga, dom nie ręką uczyniony, lecz wiecznie trwały w niebie.

2 Kor 5, 1

Tak więc, mając tę ufność, wiemy, że jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy pielgrzymami, z daleka od Pana.

2 Kor 5, 6

Albowiem miłość Chrystusa przynagla nas, pomnych na to, że skoro Jeden umarł za wszystkich, to wszyscy pomarli.

2 Kor 5, 14

Mówi bowiem [Pismo]: „W czasie pomyślnym wysłuchałem cię, w dniu zbawienia przyszedłem ci z pomocą.” Oto teraz czas upragniony, oto teraz czas zbawienia”.

2 Kor 6, 2

wśród czci i pohańbienia, przez zniesławienie i dobrą sławę. Uchodzący za oszustów, a przecież dobrze znani,

2 Kor 6, 8

Bo smutek, który jest z Boga, dokonuje zbawiennego nawrócenia i tego się nie żałuje, smutek zaś tego świata powoduje śmierć.

2 Kor 7, 10

Znacie przecież łaskę Pana naszego, Jezusa Chrystusa, który będąc bogatym, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić.

2 Kor 8, 9

Tak bowiem jest: kto skąpo sieje, ten i skąpo zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie.

2 Kor 9, 6

Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem „radosnego dawcę miłuje Bóg”.

2 Kor 9, 7

Chociaż bowiem w ciele pozostajemy, nie prowadzimy walki według ciała,

2 Kor 10, 3

„Ten, kto się chlubi, w Panu niech się chlubi”.

2 Kor 10, 17

O, gdybyście mogli znieść trochę szaleństwa z mojej strony! Ależ tak, wy i mnie zniesiecie.

2 Kor 11, 1

Jestem bowiem o was zazdrosny Boską zazdrością. Poślubiłem was przecież jednemu mężowi, by was przedstawić Chrystusowi jako czystą dziewicę.

2 Kor 11, 2

A kiedy byłem u was i znajdowałem się w potrzebie, nikomu nie okazałem się ciężarem. Czego mi nie dostawało, dopełnili bracia przybyli z Macedonii. W niczym nie obciążałem was i nie będę obciążał.

2 Kor 11, 9

Są sługami Chrystusa? Zdobędę się na szaleństwo; Ja jeszcze bardziej! Bardziej przez trudy, bardziej przez więzienia; daleko bardziej przez chłosty, przez częste niebezpieczeństwa śmierci.

2 Kor 11, 23

Jeżeli już trzeba się chlubić, będę się chlubił z moich słabości.

2 Kor 11, 30

Aby zaś nie wynosił mnie zbytnio ogrom objawień, dany mi został oścień dla ciała, wysłannik szatana, aby mnie policzkował- żebym się nie unosił pychą.

2 Kor 12, 7

lecz mi powiedział: „Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali”. Najchętniej więc będę się chlubił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa.

2 Kor 12, 9

Chociaż bowiem został ukrzyżowany wskutek słabości, to jednak żyje dzięki mocy Bożej. I my także niemocni jesteśmy w Nim, ale żyć będziemy z Nim przez moc Bożą względem was.

2 Kor 13, 4

Zresztą, bracia, radujcie się, dążcie do doskonałości, pokrzepiajcie się na duchu, bądźcie jednomyślni, pokój zachowujcie, a Bóg miłości i pokoju będzie z wami.

2 Kor 13, 11

Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi!

2 Kor 13, 13

Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak szybko chcecie przejść do innej Ewangelii.

Ga 1, 6

Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty!

Ga 1, 8

Słyszeliście przecież o moim postępowaniu ongiś, gdy jeszcze wyznawałem judaizm, jak z niezwykłą gorliwością zwalczałem Kościół Boży i usiłowałem go zniszczyć.

Ga 1, 13

Gdy następnie Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się sprzeciwiłem, bo na to zasłużył.

Ga 2, 11

A jednak przeświadczeni, że człowiek osiąga usprawiedliwienie nie dzięki uczynkom wymaganym przez Prawo, [...]

Ga 2, 16

Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie.

Ga 2, 20

O nierozumni Galaci! Któż was urzekł, was, których przed oczami nakreślono obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego?

Ga 3, 1

Tym sposobem Prawo stało się dla nas wychowawcą, który miał prowadzić ku Chrystusowi, abyśmy dzięki wierze uzyskali usprawiedliwienie.

Ga 3, 24

Nie ma już Żyda, ani poganina, nie ma już niewolnika a ni człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny, ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie.

Ga 3, 28

Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem,

Ga 4, 4

Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg zesłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła Abba Ojcze.

Ga 4, 6

A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej.

Ga 4, 7

Gdzież się więc podziało to, co nazywaliście waszym szczęściem? Bo mogę wydać wam świadectwo: gdyby to było możliwe, bylibyście sobie oczy wydarli i dali je mnie.

Ga 4, 15

Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli!

Ga 5, 1

Biegliście tak wspaniale! Kto wam przeciął drogę trwania przy prawdzie?

Ga 5, 7

Trochę kwasu zakwasza całe ciasto.

Ga 5, 9

Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak, że nie czynicie tego, co chcecie.

Ga 5, 17

Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.

Ga 5, 25

Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełniajcie prawo Chrystusowe.

Ga 6, 2

Bóg nie pozwoli z siebie szydzić. A co człowiek sieje, to i żąć będzie: kto sieje w ciele swoim, jako plon ciała zbierze zagładę; kto sieje w duchu, jako plon ducha zbierze życie wieczne.

Ga 6, 8

Co do mnie, to nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego, Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata.

Ga 6, 14

Ale cóż to znaczy? Jedynie to, że czy to obłudnie, czy naprawdę, na wszelki sposób głosi się Chrystusa. A z tego ja się cieszę i będę się cieszył.

Flp 1, 18

Dla mnie bowiem żyć – to Chrystus, a umrzeć – to zysk.

Flp 1, 21

Tylko sprawujcie się w sposób godny Ewangelii Chrystusowej, abym ja – czy to gdy przybędę i ujrzę was, czy też będąc z daleka – mógł usłyszeć o was, że trwacie w jednym duchu, jednym sercem walcząc wspólnie o wiarę w Ewangelię.

Flp 1, 27

Niech każdy ma na oku nie tylko swoje sprawy, ale też i drugich.

Flp 2, 4

On to, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem

Flp 2, 6

I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca.

Flp 2, 11

I owszem, nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa.

Flp 3, 8

Nie mówię, że już to osiągnąłem i już się stałem doskonały, lecz pędzę, abym też to zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa.

Flp 3, 12

Bądźcie, bracia, wszyscy razem moimi naśladowcami i wpatrujcie się w tych, którzy tak postępują, jak tego wzór macie w nas.

Flp 3, 17

Radujcie się zawsze w Panu: jeszcze raz powtarzam: radujcie się!

Flp 4, 4

A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.

Flp 4, 7

Umiem cierpieć biedę, umiem też korzystać z obfitości. Do wszystkich w ogóle warunków jestem zaprawiony: i być sytym, i głód cierpieć, korzystać z obfitości i doznawać niedostatku.

Flp 4, 12

Wszystko mogę w tym, Który mnie umacnia.

Flp 4, 13

Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przejęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale jako to, czym jest naprawdę – jako słowo Boga, który działa w was, wierzących.

1 Tes 2, 13

Żydzi zabili Pana Jezusa i proroków, i nas także prześladowali. A nie podobają się oni Bogu i są wrodzy wszystkim ludziom.

1 Tes 2, 15

Albowiem nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości.

1 Tes 4, 7

Nie chcemy bracia, byście trwali w niewiedzy co do tych, którzy umierają, abyście się nie smucili jak wszyscy ci, którzy nie mają nadziei.

1 Tes 4, 13

Nie potrzeba wam, bracia pisać o czasach i chwilach

1 Tes 5, 1

Wszyscy wy bowiem jesteście synami światłości i synami dnia. Nie jesteśmy synami nocy ani ciemności.

1 Tes 5, 5

Ducha nie gaście

1 Tes 5, 19

Sam zaś Bóg pokoju niech uświęca was całych, aby nietknięty duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

1 Tes 5, 23

Zaklinam was na Pana, aby list ten został odczytany wszystkim braciom.

1 Tes 5, 27

proszę cię za moim dzieckiem - za tym, którego zrodziłem w kajdanach, za Onezymem.

Flm 10

Dziękuję Bogu mojemu zawsze, ilekroć wspominam cię w moich modlitwach,

Flm 4