Apokalipsa – w terminologii judaistycznej i chrześcijańskiej literatury religijnej to opis szczególnego rodzaju proroctwa, dotyczącego tego, co ma się wydarzyć w dniach ostatecznych, przekazywanego przez Boga wybranemu prorokowi.
Hiob, rzadziej Job – postać biblijna, mieszkaniec ziemi Us, bohater starotestamentowej Księgi Hioba powstałej ok. V wieku p.n.e. Życie Hioba stało się przedmiotem zakładu między Bogiem a Szatanem.
Biblia, Pismo Święte– zbiór ksiąg, spisanych pierwotnie w językach hebrajskim, aramejskim i w greckim uznawanych przez żydów i chrześcijan za natchnione przez Boga.
Antygona to postać z tragedii Sofoklesa, która staje wobec konfliktu pomiędzy przepisami religijnymi a prawem stanowionym, kiedy postanawia pochować swojego brata, wbrew zakazowi władz.
Rzymska epopeja narodowa, napisana przez Publiusza Wergiliusza Marona w złotym okresie poezji augustowskiej, miała ukazywać Rzymianom bohatera narodowego - wzór do naśladowania.
mity teogoniczne (o powstawaniu bogów), np. mit o narodzeniu Ateny. mity kosmogoniczne (o powstawaniu świata) mity antropogeniczne (o powstawaniu człowieka) mity genealogiczne (o historii rodów), np. mit rodu Labdakidów.
Iliada to jedno z najważniejszych dzieł literatury greckiej i jedna z najstarszych epopei zachowanych do dzisiaj. Opowiada ona o wydarzeniach wojny trojańskiej, która według mitologii greckiej miała miejsce około XII wieku p.n.e.
Teatr antyczny zwykle składał się z trzech części: orchestra (okrągłego miejsca dla chóru), theatronu (skośnej widowni dla widzów) oraz sceny (miejscu na występy aktorów).
