質問 |
答え |
学び始める
|
|
część utworu dramatycznego, która obejmuje względnie samodzielny etap akcji, zwykle zamknięty zdarzeniem ważnym dla jej późniejszego biegu
|
|
|
学び始める
|
|
zasada stosowności, wyznaczająca normy właściwego zharmonizowania poszczególnych elementów dzieła literackiego: odpowiedniość jego stylu (słownictwa, składni, wiersza) wobec treści, sytuacji odbiorcy oraz wyznaczników dramatu
|
|
|
学び始める
|
|
podstawowa i niezależna forma wypowiedzi w dramacie; słowny składnik scenicznej akcji; wymiana zdań między co najmniej dwiema postaciami
|
|
|
学び始める
|
|
tekst poboczny, czyli instrukcje dotyczące realizacji scenicznej dzieła pochodzące od autora dramatu lub reżysera; tekst ów zawiera też charakterystyki bohaterów, informacje o miejscu akcji, układzie przestrzeni itp.
|
|
|
学び始める
|
|
utwór sceniczny, który nie odpowiada regułom klasycystycznej tragedii i komedii; stosowano go w Polsce w oświeceniu i na początku XIX w.
|
|
|
学び始める
|
|
jeden z trzech głównych (obok liryki i epiki) rodzajów literackich, traktowany często jako gatunek sztuki syntetycznej, wielotworzywowej – zarówno literackiej, jak i teatralnej
|
|
|
学び始める
|
|
gatunek dramatu uprawiany zwłaszcza w obrębie teatru absurdu; fabuła rozwija się przez sytuacje absurdalne (ale niemające charakteru fantastycznego); postaci cechuje groteskowość; często stosowane są chwyty czarnego humoru, pure nonsensu i parodii
|
|
|
学び始める
|
|
gatunek dramatu odrzucający normy dramaturgii klasycystycznej; utwory te odznaczały się eklektyzmem – swobodnie łączono w nich elementy dramatyczne z epickimi i poetyckimi, realizm z fantastyką, sceny zbiorowe z fragmentami lirycznymi, tragizm z komizmem, wzniosłość z groteską itd.
|
|
|
学び始める
|
|
u Arystotelesa końcowa pieśń chóru w tragedii
|
|
|
学び始める
|
|
sytuacja przedstawiona w punkcie wyjścia fabuły dramatycznej; wprowadza odbiorcę w świat postaci, konflikt i problematykę utworu
|
|
|
学び始める
|
|
część tragedii, w której występują bohaterowie
|
|
|
学び始める
|
|
ostatnia partia utworu; zawarte są w niej informacje o późniejszych losach postaci (już po zakończeniu się zdarzeń fabularnych)
|
|
|
学び始める
|
|
zawikłanie fabuły: przebiegłe i skryte działania postaci skierowane przeciw innym postaciom – mające postawić je w kłopotliwej sytuacji, pokrzyżować ich plany, wprowadzić je w błąd itd.; wywołuje lub potęguje konflikt, przez co ukierunkowuje bieg akcji
|
|
|
学び始める
|
|
utwór dramatyczny w jednym akcie, zwykle komedia o zwartej fabule i wyraźnie zarysowanych postaciach
|
|
|
学び始める
|
|
gatunek dramatu, do którego należą utwory o pogodnej tematyce i żywej akcji, zamkniętej pomyślnym rozwiązaniem; operuje środkami komizmu słownego, postaci i sytuacji
|
|
|
学び始める
|
|
napięcie pomiędzy przeciwstawnymi usiłowaniami różnych postaci; uruchamia i podtrzymuje akcję
|
|
|
学び始める
|
|
utwór dramatyczny, w którym występuje tylko jeden monologujący bohater, wypowiedź swoją zwracający do publiczności teatralnej, jakiegoś domniemanego audytorium lub do konkretnej osoby nieobecnej na scenie
|
|
|
学び始める
|
|
nieprzerwana wypowiedź jednej osoby, będąca formalnie i znaczeniowo samodzielną całością
|
|
|
学び始める
|
|
część utworu dramatycznego obejmująca taki odcinek akcji, który rozgrywa się w określonej przestrzeni scenicznej; zmiana dekoracji wyznacza kolejne odsłony w obrębie aktu
|
|
|
学び始める
|
|
w teorii Arystotelesa składnik kompozycyjny tragedii; pieśń wykonywana przez chór; przedstawia historię poprzedzającą akcję
|
|
|
学び始める
|
|
składnik kompozycyjny tragedii, który znajduje się na początku utworu i wprowadza w jego tematykę
|
|
|
学び始める
|
|
u Arystotelesa część tragedii, w której chór wykonuje pieśń
|
|
|
学び始める
|
|
zbiór wszystkich wypowiedzi postaci występujących w danym utworze dramatycznym, zarówno dialogów, jak i monologów
|
|
|
学び始める
|
|
gatunek dramatu obejmujący utwory, w których siłą napędową akcji jest nieprzezwyciężalny konflikt między dążeniami bohatera a wyższymi wartościami; bohater tragedii jest z góry skazany na klęskę
|
|
|
学び始める
|
|
gatunek dramatyczny obejmujący utwory powstałe z połączenia elementów właściwych tragedii z pierwiastkami o charakterze komediowym
|
|
|
学び始める
|
|
trzy podstawowe reguły dramaturgii klasycyzmu, wywiedzione z Poetyki Arystotelesa, dotyczące budowy fabularnej dramatu: -jedność miejsca (cała fabuła rozgrywa się w tej samej przestrzeni), -jedność czasu (nie dłużej niż doba), -jedność akcji (jednowątkowy układ zdarzeń)
|
|
|